alex subiektywnie

Długo zabierałam się, aby napisać tę notkę. Być może dlatego, że nie do końca chcę zaakceptować to, co mam zamiar napisać. Ale ku temu wydarzeniu zmierzamy nieubłaganie od 2011 roku, a właściwie od samego początku mojej przygody z serią "Harry Potter".
Krótko wspomnę, że czarodzieja z blizną na czole poznałam gdy miałam 5-6 lat, kiedy obejrzałam najnowszy film na wideo – Harry Potter i Kamień Filozoficzny. Na premierę drugiej ekranizacji poszłam do kina i tak było już z każdą kolejną częścią.

Pod koniec lipca miałam przyjemność pojechać na koncert Ewy Farnej. Kilka dni przed wyjazdem okazało się, że na tej samej imprezie wystąpi również Ewelina Lisowska, co przyjęłam z nieukrywaną radością.
Pierwszą cześć relacji z wyprawy do Szymanowa - opisującą koncert gwiazdy znanej z takich przebojów jak: "Nieodporny rozum" czy "W stronę Słońca" - Eweliny Lisowskiej - możecie przeczytać tutaj. Dziś kolejna cześć, czyli koncert Ewy Farnej.

Podczas rozmowy kwalifikacyjnej dowiedziałam się, że nie należy tworzyć relacji z koncertów. Zdjęcia – tak, pisanie o muzyce – definitywnie nie. Bo przecież kiedy ktoś idzie na koncert, wie kto będzie występował, jakie piosenki będzie śpiewał i w jakim składzie będzie grał zespół.
Śmiem się nie zgodzić. O ile zamknięte, biletowane koncerty zazwyczaj skupiają fanów, którzy wiedzą o wszystkich tych szczegółach, to koncerty plenerowe są darmowe. Przez co wiele osób pojawia się na nich przypadkowo.

Kilka dni temu wróciłam z wakacji i jak zwykle przywiozłam dość niecodzienne pamiątki. Zamiast kubków, ręczników, figurek czy bransoletek, które tak naprawdę można dostać w każdym zakątku świata do którego się udamy, przywożę do domu dość specyficzne przedmioty. 
Pierwsza grupa to drewniane figurki kotów, które mają różne odcienie, wzorki i znajdują się w różnych pozycjach. Drugą rzeczą, którą zawsze staram się przywieźć z podróży jest książka.

Dokładnie 70 lat temu – 1 sierpnia 1944 roku, o godzinie 17.00  w Warszawie wybuchło Powstanie.  
Trwało 63 dni, zakończyło się kapitulacją w dniu 3 października 1944. Straty wojsk polskich wyniosły ok. 16 tys. zabitych i zaginionych, 20 tys. rannych i 15 tys. wziętych do niewoli. W wyniku nalotów, ostrzału artyleryjskiego, ciężkich warunków bytowych oraz masakr urządzanych przez oddziały niemieckie zginęło 150-200 tys. cywilnych mieszkańców stolicy.