18

Odrobinę bałam się, że gdy się obudzę, w lustrze zobaczę zupełnie inną osobę. Na szczęście, a może niestety, nic się nie zmieniło. Dziś, pierwszy raz, piszę jako osoba formalnie dorosła. 

I chociaż zazwyczaj nie piszę o zbyt wielu rzeczach dotyczących mojego życia, to dziś muszę się Wam wytłumaczyć. 80. Post i odrobina szczerości.

Każdy wie jak to jest, koniec roku – czas wreszcie zabrać się do nauki, zmęczenie. 18 – prawo jazdy, coś na co czekałam, od kiedy tylko skończyłam pięć lat. Jako dziecko nigdy nie przepadałam za lalkami, na moich półkach stały różne modele samochodów, które stają w honorowym miejscu do dziś. Udało mi się również znaleźć pracę, z czego jestem bardzo dumna, ale wszystko to i jeszcze więcej czynników sprawiło, że wracam do domu kompletnie wyczerpana.

Nie chcę się użalać, ani skarżyć, ale od pewnego czasu na blogu posty nie pojawiają się częściej niż się pojawiają, a w nagłówku wciąż widnieje napis „nowy post – sobota 20.00”. Nie wiem ilu z Was nie śledzi mnie na facebooku, ale i Wam winna jestem parę słów wyjaśnienia. 

Przyznaję: od jakiegoś czasu blog stał się dla mnie przykrą koniecznością, a nie przyjemnością, jak było to jeszcze kilka miesięcy temu.  Kiedy zakładałam ten blog, robiłam to, aby spróbować. Sprawdzić czy uda mi się robić coś systematycznie. Później pojawili się pierwsi czytelnicy. Wciąż pojawiały się nowe komentarze, a liczba obserwatorów stale rosła. Chociaż sama na to ciężko pracowałam, zawsze byłam zaskoczona. To, że ktoś czyta to, co piszę, bardzo mnie motywowało.

Zasadniczo nie wiem dlaczego i po co, ale mam potrzebę, aby napisać Wam, że jakiś czas temu coś się zmieniło. Moje posty wzbudzają coraz mniejsze zainteresowanie, liczba osób, które systematycznie wchodzą na blog od kilku miesięcy utrzymuje się na tej samej lokacie. I chociaż można powiedzieć, że jestem zachłanna, bo tak duża liczba to dla mnie za mało, to moim zdaniem ten kto się nie rozwija i stoi w miejscu, cofa się.

Od jakiegoś czasu mam właśnie takie wrażenie, względem mojej osoby i bloga. Przyznaję, znudziłam się pisaniem o autografach o Harrym, bo ile można pisać o tym samym, mimo że wciąż bardzo go lubię i w najbliższej przyszłości się to nie zmieni.

Udaję się na regeneracyjny urlop, a na początku wakacji obiecuję do Was wrócić z nową energią. Dzięki Wam uwierzyłam, że to nie musi być koniec i już teraz pracuję nad serią ciekawych projektów, które mam nadzieje ujrzą światło dzienne na blogu już niedługo.