alex subiektywnie

Od wielu lat odtrącana, jeśli chodzi o różne gadżety, ekskluzywne wydania   i   oficjalne premiery   „Harry’ego Pottera” – Polska.   Cztery lata temu, w 2009 roku doczekała się wreszcie oficjalnej premiery szóstego filmu z serii. W krakowskim kinie zjawiło się mnóstwo fanów Pottera, aby zobaczyć na żywo dwójkę drugoplanowych aktorów – Bonnie Wright (Ginny Weasley) i Matthewa Lewisa (Neville Longbottom).  

Nadeszły mroczne i niespokojne czasy. Za oknem wciąż szaro, a deszcz nie przestaje padać. Jest jednak miejsce gdzie od dwóch miesięcy jest całkiem sucho. Można pokusić się o stwierdzenie, że jest to prawdziwa susza. Mowa o mojej skrzynce na listy. Ostatni list wpadł do niej równo dwa miesiące temu.  Od tego czasu zdążyłam stwierdzić, że od otrzymywania autografów jestem wręcz uzależniona. A bycie przywiązanym do czegoś, co zależy od kogoś innego, od kogoś, kogo nawet nie widziałam na oczy, jest bardzo niebezpieczne. 

Gdy wysłałam swój pierwszy list z prośbą o autograf wiedziałam, że szanse na sukces są bliskie zeru. Jednak w głębi duszy, cicho liczyłam na spektakularne zwycięstwo.  Na otrzymanie jakiejkolwiek odpowiedzi musiałam czekać pół roku, wtedy właśnie agentka Pana Rickmana napisała,   że nie ma go w kraju. Ucieszyłam się, był   to pewnego rodzaju sukces,   był odzew, ktoś zauważył mój list. Rzucając wszystko na jedną kartę postanowiłam spróbować jeszcze raz. Dzięki determinacji dowiedziałam się jak smakuje zwycięstwo bo zdobyciu autografu.