Ewa Farna - Koncert - Świdnica 10.03.2012

Można by było odnieść wrażenie, że mój blog jest poświęcony sadze „Harry Potter". Nic bardziej mylnego. Tak jak zapowiedziałam w pierwszej notce: będzie o Harrym, muzyce,  filmach i o moich przemyśleniach. Do tej pory publikowałam notki tylko o czarodzieju w okularach, czas to zmienić.

Dziś będzie o muzyce, a konkretniej  o koncercie, na którym miałam przyjemność być w ubiegłą sobotę – 10 marca.  Był to koncert Ewy Farnej z okazji otwarcia Galerii Świdnickiej. 

Młoda, zdolna, osiemnastolatka  dała koncert na dachu kompleksu. Choć na co dzień odpoczywa od szumu medialnego i publicznych występów, przygotowując się do matury, w ubiegłą sobotę zrobiła  wyjątek. 

Do galerii przyjechałam kilka minut po godzinie 18.00, a w galerii był spory tłum. Chaos, nikt nie wiedział gdzie ma iść W końcu skierowano nas do sklepu, przy którym znajduje się wejście na dach. Ogromna kolejka. Ścisk. Gorąco, brak świeżego powietrza, ludzie pchają, szturchają, rozpychają się niemiłosiernie. Małe dzieci prawie zostały zmiażdżone. Po wielu minutach, choć wydawało mi się, że były to godziny, udało mi się dostać do bramek. Dostałam opaskę, która pozwala wejść na koncert. Zwykłą – fioletową.  Takich wejściówek było „jedynie” 4 tysiące, właśnie takie obciążenie  może wytrzymać świdnicki dach. Wiele osób nie zostało wpuszczonych, gdyż nie wystarczyło  dla nich wejściówek, oglądali oni występ  na wielkim telebimie, znajdującym się przed galerią.

   

Po wejściu na dach, miła pani pokierowała nas w stronę sceny. Powitała nas kolumna TOI-TOI, a za nimi widać było scenę.. Ludzi było już sporo. Publiczność rozgrzewał świdnicki zespół „Zero procent”. Około 18.30 publiczność faktycznie dobrze się bawiła i rozgrzewała, jednak czym bliżej było godziny 19  (o której miał zacząć się koncert), tym głośnej publiczność buczała na wieść o kolejnej piosence  w wykonaniu tego zespołu. Później puszczono kilkanaście piosenek z radia i w końcu o 19.30 zapadła cisza. 

Usłyszeliśmy początek piosenki  „Kto więcej da”,  po chwili pojawiła się kapela, a później Ewa – powitana olbrzymimi owacjami. Kiedy pierwszy raz  ją zobaczyłam  po plecach przeszedł mi dreszcz. Siła w głosie – niesamowita. No i się zaczęło...  Publiczność skakała, machała, tańczyła - bawiliśmy się świetnie. Piosenkarka dała pełen emocji koncert.  Zaprezentowała piosenki: Ewakuacja, Nie jesteś wyspą, Nie chcę się bać. Były też wolniejsze numery: Dmuchawce, latawce, wiatr i La la laj, które Ewa śpiewała  razem z publicznością na wiele różnych sposobów: reggae, czy disco polo. Nie zabrakło największych przebojów artystki: Bez łez – wraz z małą Anią, która wygrała konkurs  na występ z Ewą, Nie przegap z Undersem  (telewizja Ewa Farna 24 obchodziła wtedy swoje pierwsze urodziny). Usłyszeliśmy również Bez Ciebie, Śmiej się, Ogień we mnie i Cicho na pożegnanie.

Po koncercie część fanów została na dachu czekając na Ewę. Oczekiwanie trwało kilkanaście minut, nie wiedzieliśmy czy piosenkarka w ogóle  do nas wyjdzie, czy może już wyjechała. Marzliśmy w niepewności, gdy po chwili przyszła sympatyczna Pani i poinformowała, że Ewa zejdzie do nas za jakieś 15-20 minut. Kiedy pojawił się sztab ochroniarzy wiedzieliśmy już,  że zaraz do nas przyjdzie. Pojawiła  się - uśmiechnięta i pełna energii. Rozdawała autografy i robiła zdjęcia. Spełniała prośbę każdego fana. Chcesz  zdjęcie?  - oczywiście; nieostre? - jeszcze jedno! Autograf? Jeden, dwa?- Nie ma problemu. Jedna mała dziewczynka podstawiła wokalistce aż pięć fotografii, podpisała każde z takim samym uśmiechem. Rozmawiała, odpowiadała  na nasze  pytania. Wydawało się, że czas spędzony z nami sprawia jej przyjemność.

Był to mój pierwszy, długo wyczekiwany koncert Ewy. Z pewnością jednak nie ostatni.